Na właścicieli lokali spoczywa obowiązek ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z utrzymanie nieruchomości wspólnej w stosunku do ich udziałów w tej nieruchomości. Koszty te ustawodawca określił mianem „kosztów zarządu”. Właściciele na cele remontowe mogą ustanowić fundusz remontowy na podstawie uchwały wspólnoty. Źródłem finansowania wydatków remontowych stanowią w pierwszej kolejności pożytki i inne przychody uzyskiwane z nieruchomości wspólnej a w dalszej kolejności bieżące opłaty uiszczane przez właścicieli lokali w stosunku do posiadanych udziałów. Jeśli rzeczywiste koszty zarządu są wyższe niż koszty zaplanowane w planie gospodarczym na dany rok i przekraczają sumę wniesionych zaliczek, właściciele zobowiązani są dopłacić brakującą różnicę. Wynika to wprost z art. 12 ust. 2 Ustawy o własności lokali. Sporna pozostaje jednak kwestia formy w jakiej wspólnota może gromadzić środki w ramach funduszu remontowego. Ustawodawca wprowadził obowiązek uiszczania comiesięcznych zaliczek. Ma on charakter bezwzględnie obowiązujący w tym sensie, że właściciel nie mogą wyeliminować tej formy ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną i zastąpić jej innymi rozwiązaniami. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 24 września 2013 roku (sygn.. akt I ACa 571/13) system zaliczkowy nie jest jedynym sposobem na pokrywanie przez członków wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością. Tym samym możliwe jest uchwalenie obowiązku poniesienia przez właścicieli dodatkowego, jednorazowego ciężaru finansowego związanego z nieplanowanymi, lecz niezbędnymi kosztami zarządu. Podobne stanowisko zaprezentował Sąd Apelacyjny w Szczecinie w uzasadnieniu wyroku z 25 października 2012 roku.

Źródło: Piotr Szczepański, miesięcznik „Wspólnota Mieszkaniowa”